Mapa satelitarna Norwegii pokazuje nowe zdjęcia Norwegii widzianej z nieba. Ta mapa satelitarna Norwegii pozwoli Ci odwiedzić kraj Norwegia w Europie Północnej widziany z nieba. Mapa satelitarna Norwegii jest do pobrania w PDF, do druku i za darmo.

Ze względu na dużą rozpiętość równoleżnikową kraju oraz zróżnicowaną topografię i klimat, Norwegia posiada większą liczbę różnych siedlisk niż prawie każdy inny kraj europejski. W Norwegii i wodach przyległych występuje około 60 000 gatunków różnych form życia (z wyłączeniem bakterii i wirusów). Ekosystem morski Szelfu Norweskiego jest uważany za wysoce produktywny, co można zobaczyć na mapie satelitarnej Norwegii. Całkowita liczba gatunków obejmuje 16 000 gatunków owadów (prawdopodobnie jeszcze 4 000 gatunków nie zostało opisanych), 20 000 gatunków glonów, 1 800 gatunków porostów, 1 050 gatunków mchów, 2 800 gatunków roślin naczyniowych, do 7 000 gatunków grzybów, 450 gatunków ptaków (250 gatunków gniazdujących w Norwegii), 90 gatunków ssaków, 45 gatunków ryb słodkowodnych, 150 gatunków ryb słonowodnych, 1 000 gatunków bezkręgowców słodkowodnych i 3 500 gatunków bezkręgowców słonowodnych.

Na mapie satelitarnej Norwegii śnieg pokazany jako biały. Na zachodzie widoczne są Sognefjorden i Hardangerfjorden, na południowym wschodzie Oslofjord. Na północy znajduje się Trondheimsfjord (trochę białych chmur), u ujścia którego znajdują się wyspy Hitra i Frøya. Lasy i zadrzewienia: 38% powierzchni lądu pokrywają lasy; 21% lasy iglaste, 17% liściaste,; wzrastające w miarę jak wiele pastwisk na wyższych wzniesieniach i niektóre przybrzeżne, stworzone przez człowieka wrzosowiska nie są już używane lub zalesiane, a także z powodu cieplejszego lata. Inne: 59% (góry i wrzosowiska 46%, torfowiska i tereny podmokłe 6,3%, jeziora i rzeki 5,3%, tereny miejskie 1,1%). Źródło: Moen et al.: Vegetasjon: National Atlas of Norway)

Tundra alpejska jest powszechna w Norwegii, zajmując łącznie 32% powierzchni lądowej (z wyłączeniem Svalbardu i Jan Mayen) i należąc do ekoregionu PA1110 "Skandynawskie montanowe lasy brzozowe i łąki", jak pokazuje mapa satelitarna Norwegii. Obszar położony najbliżej linii drzew (low alpine) ma ciągłą pokrywę roślinną, z gatunkami wierzby takimi jak Salix glauca, S. lanata i S. lapponum o wysokości 0,5 metra; powszechne są borówki, jałowiec pospolity i bliźniczki. Strefa niskoalpejska była tradycyjnie wykorzystywana jako pastwiska letnie i częściowo nadal jest. Strefa ta osiąga wysokość 1.500 m w Jotunheimen i obejmuje większość Hardangervidda, osiąga 1.300 m we wschodnim Trollheimen i około 800 m w Narwiku i Alpach Lyngen.